Το τελευταίο διάστημα ο προβληματισμός για την πολύ μικρή απόδοση του ελαιώνα με τα παλαιότερα δέντρα, έγινε αφορμή για να γίνουμε αποδέκτες πολύ έντονων παραινέσεων για ξερίζωμα ολόκληρου του ελαιώνα και την αντικατάσταση των δέντρων με νέα δέντρα κορωνέικης ποικιλίας. Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά...
Όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενη ανάρτηση, ο ένας από τους δύο μεγάλους ελαιώνες, είναι έκτασης 10 περίπου στρεμμάτων και περιλαμβάνει περίπου 150 περίπου παλιά δέντρα της παραδοσιακής κρητικής ποικιλίας τσουνάτης. Τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε καταφέρει να επαναφέρουμε την παραγωγή σε ικανοποιητικά επίπεδα και σε απόδοση ανάλογη με αυτή που είχαν τα δέντρα όταν ο ελαιώνας ήταν στην εποπτεία και τη φροντίδα του πατέρα μου πριν από 10 - 15 χρόνια. Οι λόγοι για τη μειωμένη απόδοση (καταλήξαμε να παίρνουμε 200 - 300 κιλά λάδι από ένα χωράφι που έδινε 2 - 3 τόνους ετησίως) είναι πολλοί και διαφορετικοί:
Με τα παραπάνω δεδομένα όλες οι συζητήσεις που κάναμε με τοπικούς παραγωγούς αλλά και γεωπόνους της περιοχής μας ωθούσαν επιτακτικά στην εκρίζωση των παλαιών δέντρων και την αντικατάστασή τους με νέα ελαιόδεντρα (μουρέλα) κορωνέικης ποικιλίας. Τα βασικότερα επιχειρήματα ήταν ότι τα καυσόξυλα τα τελευταία χρόνια έχουν αρκετά υψηλή τιμή χονδρικής που φέτος έφτασε τα 100 ευρώ / τόνο με αποτέλεσμα να μιλάμε για ένα πολύ υψηλό άμεσο εισόδημα της τάξης των 20 - 25.000 ευρώ που θα μας επέτρεπε να υπερκαλύψουμε το κόστος ανανέωσης του ελαιώνα (ισοπέδωση, εμπλουτισμός, νέα δέντρα, σύστημα άδρευσης) αλλά και το διάστημα των 4-5 ετών που θα μεσολαβούσε μέχρι να πάρουμε παραγωγή από τα νέα δέντρα.
Μετά από αρκετή σκέψη και προβληματισμό, για λόγους ηθικούς/περιβαλλοντικούς και λιγότερο συναισθηματικούς, αποφασίσαμε να μην προχωρήσουμε στην εκρίζωση ενός ελαιώνα 100 και πλέον ετών αλλά να προχωρήσουμε στην ανανέωση των γηραιότερων δέντρων που αντιμετώπιζαν εντονότερο πρόβλημα υγρασίας, με τη μέθοδο της κορμοτομής.
Αφού επιβεβαιώσαμε ότι τα δέντρα ήταν τσουνάτα από τη ρίζα και όχι μπολιασμένα σε κάποιο σημείο ψηλότερα, ελέγχοντας προσεκτικά τις παραφυάδες, προχωρήσαμε στην κορμοτομή περίπου 15 δέντρων.
Μετά την ολοκλήρωση της κορμοτομής σκεφτόμαστε σοβαρά τη λύση του εμβολιασμού με την κορωνέικη ποικιλία που είναι ανθεκτικότερη στις μυκητιάσεις και αυτή τη στιγμή είμαστε σε αναζήτηση κάποιου έμπειρου εμβολιαστή, με τις πολύτιμες συμβουλές των ερευνητών του Ινστιτούτου Υποτροπικών φυτών και Ελιάς Χανίων.
Όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενη ανάρτηση, ο ένας από τους δύο μεγάλους ελαιώνες, είναι έκτασης 10 περίπου στρεμμάτων και περιλαμβάνει περίπου 150 περίπου παλιά δέντρα της παραδοσιακής κρητικής ποικιλίας τσουνάτης. Τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε καταφέρει να επαναφέρουμε την παραγωγή σε ικανοποιητικά επίπεδα και σε απόδοση ανάλογη με αυτή που είχαν τα δέντρα όταν ο ελαιώνας ήταν στην εποπτεία και τη φροντίδα του πατέρα μου πριν από 10 - 15 χρόνια. Οι λόγοι για τη μειωμένη απόδοση (καταλήξαμε να παίρνουμε 200 - 300 κιλά λάδι από ένα χωράφι που έδινε 2 - 3 τόνους ετησίως) είναι πολλοί και διαφορετικοί:
- Το έδαφος πέρασε από μια μακρόχρονη διαδικασία απεξάρτησης από τα χημικά λιπάσματα και μόλις πρόσφατα εφαρμόσαμε κάποιες μεθόδους ήπιου εμπλουτισμού.
- Τα δέντρα είναι γηραιότερα και έχουν πιθανώς περάσει από το στάδιο της μέγιστης παραγωγικής τους ηλικίας.
- Η ποικιλία τσουνάτη είναι ευαίσθητη στις μυκητιάσεις και οι δύο τελευταίες σειρές δέντρων που βρίσκονται στο χαμηλότερο σημείο του επικλινούς χωραφιού, προσβάλονται συχνά από κυκλοκόνιο που έχει σαν αποτέλεσμα την έντονη φυλλόπτωση και τη μειωμένη ανθοφορία.
- Τέλος ο σημαντικότερος ίσως λόγος είναι η περίοδος της καρποφορίας των τσουνάτων ελαιόδεντρων που είναι παρατεταμένη και δεν συνάδει με την συγκομιστική πρακτική του ενός και μοναδικού "ραβδίσματος" που εφαρμόζουμε. Δηλαδή η παρατεταμένη καρποφορία των τσουνάτων ελαιόδεντρων επιβάλει να "στρωθούν" τα δέντρα με ελαιόδικτα από το Σεπτέμβρη μέχρι και το Γενάρη και ο καρπός που πέφτει σταδιακά πάνω στα δίκτυα, να συλλεχθεί με διαδοχικά "σηκώματα" και να μεταφερθεί επίσης σταδιακά στο ελαιοτριβείο για την έκθλιψη. Η συγκομιστική αυτή πρακτική όμως έχει σαν αποτέλεσμα να παράγεται ελαιόλαδο με αυξημένη οξύτητα και γι αυτό είναι μέθοδος που την έχουμε σταδιακά εγκαταλείψει.
Με τα παραπάνω δεδομένα όλες οι συζητήσεις που κάναμε με τοπικούς παραγωγούς αλλά και γεωπόνους της περιοχής μας ωθούσαν επιτακτικά στην εκρίζωση των παλαιών δέντρων και την αντικατάστασή τους με νέα ελαιόδεντρα (μουρέλα) κορωνέικης ποικιλίας. Τα βασικότερα επιχειρήματα ήταν ότι τα καυσόξυλα τα τελευταία χρόνια έχουν αρκετά υψηλή τιμή χονδρικής που φέτος έφτασε τα 100 ευρώ / τόνο με αποτέλεσμα να μιλάμε για ένα πολύ υψηλό άμεσο εισόδημα της τάξης των 20 - 25.000 ευρώ που θα μας επέτρεπε να υπερκαλύψουμε το κόστος ανανέωσης του ελαιώνα (ισοπέδωση, εμπλουτισμός, νέα δέντρα, σύστημα άδρευσης) αλλά και το διάστημα των 4-5 ετών που θα μεσολαβούσε μέχρι να πάρουμε παραγωγή από τα νέα δέντρα.
Μετά από αρκετή σκέψη και προβληματισμό, για λόγους ηθικούς/περιβαλλοντικούς και λιγότερο συναισθηματικούς, αποφασίσαμε να μην προχωρήσουμε στην εκρίζωση ενός ελαιώνα 100 και πλέον ετών αλλά να προχωρήσουμε στην ανανέωση των γηραιότερων δέντρων που αντιμετώπιζαν εντονότερο πρόβλημα υγρασίας, με τη μέθοδο της κορμοτομής.
Αφού επιβεβαιώσαμε ότι τα δέντρα ήταν τσουνάτα από τη ρίζα και όχι μπολιασμένα σε κάποιο σημείο ψηλότερα, ελέγχοντας προσεκτικά τις παραφυάδες, προχωρήσαμε στην κορμοτομή περίπου 15 δέντρων.
Μετά την ολοκλήρωση της κορμοτομής σκεφτόμαστε σοβαρά τη λύση του εμβολιασμού με την κορωνέικη ποικιλία που είναι ανθεκτικότερη στις μυκητιάσεις και αυτή τη στιγμή είμαστε σε αναζήτηση κάποιου έμπειρου εμβολιαστή, με τις πολύτιμες συμβουλές των ερευνητών του Ινστιτούτου Υποτροπικών φυτών και Ελιάς Χανίων.
